Μικρασιάτικη Καταστροφή..Δεν ξεχνώ!

Σαν σήμερα 14 Σεπτεμβρίου πριν απο 89 χρόνια οι φωνές απο τα  τρομαγμένα γυναικόπαιδα και των καταβεβλημένων αντρών που σφάζονταν απο τον στρατό του Κεμάλ  σήμαναν το τέλος του Ελληνισμού στα παράλια της Μικράς Ασίας!  Στάχτη...ολα φωτιά και στάχτη...Το κέντρο του  πολιτισμού, των γραμμάτων, της τέχνης και του εμπορίου χάθηκε μια για πάντα!
Μαρτυρίες του Προπαππου μου και της προγιαγιάς μου δεν αναφέρουν "συνοστισμό" αναφέρουν σφαγή, βιασμούς, λεηλασίες, βασανιστήρια ,μίσος και τέλος φωτιά....
-Φωτιά!
-Φωτιά !
-Βάλαν φωτιά στη Σμύρνη!
Πεταχτήκαμε ορθοί. Κοκκινόμαυρες φλόγες τινάζονταν στον ουρανό, χοροπηδηχτές.
-Είναι κατά την Αρμενογειτονιά.
-Κατά κει φαίνεται νά ‘ναι.
-Πάλι οι Αρμεναίοι θα τα πλερώσουνε!
-Αποκλείεται να κάψουνε ολόκληρη τη Σμύρνη. Ποιό συμφέρον έχουνε;  Αφού έγινε πια δική τους… Ποιο συμφέρον είχαμε μεις που καίγαμε τα τουρκοχώρια στην υποχώρηση ;

Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Μαύρα σύγνεφα ανηφορίζανε και μπερδευότανε το ‘να με τ’ άλλο. Κόσμος, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο, αρχίνησε νά τρέχει απ’ όλα τα στενοσόκακα και τούς βερχανέδες και να ξεχύνεται στην παραλία σαν μαύρο ποτάμι.

-Σφαγή ! Σφαγή !
-Παναγιά, βοήθα!
-Προφτάστε !
-Σώστε μας!

Η μάζα πυκνώνει, δεν ξεχωρίζεις ανθρώπους, μα ένα μαύρο ποτάμι που κουνιέται πέρα δώθε απελπισμένα, δίχως να μπορεί να σταθεί ούτε να προχωρήσει. Μπρος θάλασσα, πίσω φωτιά και σφαγή! ‘Ένας αχός κατρακυλάει από τα βάθη της πολιτείας και σπέρνει τον πανικό.

-Τούρκοι! -Τσέτες!
-Μας σφάζουνε!
-Έλεος!

Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν νά ‘ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τούς τρελαίνουν οι χαντζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων!

-Βούρ, κεραταλάρ! (Χτυπάτε τους τούς κερατάδες!)

Το βράδυ το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα, μας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες τού Νουρεντίν τρώνε ανθρώπινο κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογούνε σπίτια και μαγαζιά. Όπου βρούνε ζωντανούς, τούς τραβούνε όξω και τούς βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις ‘Άγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε. Απ’ τον Αι-Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει.

“Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε ή Σμύρνη μας! Γκρέμισε ή ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει πού να κρυφτεί. Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλυτής άδραξε στα νύχια του κείνο το πλήθος και το αλάλιασε. Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι τον τρόμο...!!

Ο Ιστορικός Π. Καρολίδης που συμπλήρωσε την Ιστορία του Παπαρηγόπουλου περιγράφει τις αλλόφρονες σκηνές που διαδραματίζονταν στην παραλία της Σμύρνης ....

"ενώπιον των από των πλοίων αναισχύντως θεωμένων Ευρωπαίων και Αμερικανών", "η θάλασσα επληρώθη πτωμάτων σφαγέντων ή πνιγέντων εις τρόπον ώστε ηδύνατό τις βαδίζων επί των πτωμάτων τούτων να διανύση μέγα μέρος τής κατά την προκυμαίαν θαλάσσης ώσπερ επί ξηράς βαδίζων. Και αυτοί οι Αμερικανοί, ενώ ηδύναντο δια μιας μόνον βολής τηλεβόλου να διασκορπίσωσι το αιμοδηψόν πλήθος, εθεώντο μετα θλίψεως, αλλά και άνευ ενεργείας τινός το τελούμενον αιματηρόν δράμα"

Λάθη γινανε και απο τις δύο πλευρές, για αλλη μια φορά οι Έλληνες φανήκαμε άπληστοι, θέλαμε πιο πολλά απ'αυτα που μπορούσαμε να έχουμε, μπήκαμε πιο μέσα, τα θέλαμε όλα, λεηλατήσαμε χωριά, σκοτώσαμε αθώους ανθρώπους...και το αποτέλεσμα να χαθεί ενας πολιτισμός 3000 ετών και  να ξεριζωθούν τόσες ψυχές.

Η ταλαιπωρία των προσφυγων φυσικά δεν ειχε τέλος....θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φράση απο την ταινία  "Πολίτικη Κουζίνα" που δείχνει το κλίμα εκεινης της εποχής στην Ελλάδα προς τους πρόσφυγες...."Οι Τούρκοι μας έδιωξαν σαν Ελληνες και οι Έλληνες μας δέχτηκαν σἆν Τούρκους"...Το αστείο της υπόθεσης ειναι οτι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ηταν μορφωμένοι, ευκατάστατοι,νοικοκύρηδες και φυσικά συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της Ελλάδας.

Η 14η Σεπτεμβρίου εχει οριστεί απο το Ελληνικό Κράτος ως επίσημη ημέρα μνήμης της Μικρασιάτικης Καταστροφής.

Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι....